نخستین بادکنک نوین و نزدیک به ظاهر امروزی بدست یک کشیش زاده ی اهل برزیل به نام بارتولومو دگوسماو Bartolomeu de Gusmão اختراع شد و برای نخستین بار به تاریخ ۸ اوت ۱۷۰۹ _ تالار کاسادا ایندیا Casa da India در لیسبون به نمایش عمومی در آمد.
در سال ۱۸۲۴ میلادی فردی بنام مایکل فارادی بادکنک رزینی را به عرصه نمایش گذارد. این بادکنک آزمایشهای او با هیدروژن باد گردیده بود.
شبیهترین بادکنک به بادکنکهای امروزی در لندن و در سال ۱۸۴۷ بدست ج.گ. اینگرام J.G. Ingram ساخته شد.
لازم به ذکر است که بادکنک های امروزی از لحاظ ساختاری دارای تنوعی بیش از گذشته هستند و متفاوت بودن ماده ی اولیه ی تشکیل دهنده ی و اشکال گوناگون این نسل از بادکنک ها عامل های اصلی این تنوع به حساب می آیند. بادکنک های امروزی از لحاظ ماده ی اولیه، عموما از دو جنس لاتکس Latex و فویل های زر ورقی FOIL ساخته می شوند. در بازار نیز بادکنک هارا بر اساس این دو ماده اولیه با نام های بادکنک لاتکسی Latex Balloon و بادکنک فویلی FOILBalloon می نامند.
این بادکنک ها از لحاظ شکل ظاهری، رنگ و کاربری دارای دسته بندی های گوناگونی نظیر گرد، قطره ای یا گلابی شکل، ماری یا میله ای، معمولی، کروم، پاستیلی، طرح دار، چاپ دار، دنباله دار، کریستالی، آب بازی و … هستند. شناخته شده ترین نوع بادکنک های لاتکس، سایز 12 اینچی و 6 اینچی اند. بادکنک های لاتکسی شناخته شده ترین و پرفروش ترین و پر مصرف ترین نوع بادکنک های جهان می باشند.